Hans Landsaat || September 2017 ||

Woorden schieten te kort ten opzichte van beelden. Voornamelijk bij de schilderijen van Hans Landsaat.
Landsaat schildert landschappen in het breedste zin van het woord. “Als ik stil sta bij de onmetelijkheid van het heelal, duister en koud, zowel vol als leeg, en besef dat onze kleine planeet zich daar kleurrijk in wentelt dan leidt dit bij mij tot een nieuwsgierige liefde voor de aarde.” Hierdoor stelt zijn werk vragen, wat zorgt voor gedachten, gedachten over hetgeen dat ons omringt. Landsaat laat zich inspireren door de literatuur, sinds deze eeuw vooral door de schrijver W. G Sebald.

De inspiratie die Landsaat uit de teksten van Sebald haalt, is geen letterlijke verbeelding van Sebalds woorden. Sebald reikt een nieuwe zienswijze aan door zindelen als: “zuigkracht van de leegte” en “alsof je in het zand wegzakte”.

Landsaat pakt deze zinsdelen en maakt hiervan een verbeelding. Hij schildert een wereld waarin deze zinsdelen de enige gebeurtenissen zijn. Wat u kunt verwachten zijn olieverfschilderijen die, zodra u de connectie maakt met de literatuur, hele verhalen te vertellen hebben. De schilderijen zijn met losse verfstroken opgezet, waardoor ze nog steeds Landsaat hand hebben, maar toch met een diepe literaire betekenis.